chargé

charge [sĵaarzĵ]

〈v.〉

1 last ⇒ vracht, lading

2 lading ⇒ (het) laden, (het) vullen

3 〈figuurlijk〉last ⇒ belasting, verplichting

4 opdracht ⇒ last, taak

5 ambt ⇒ waardigheid

6 aanklacht ⇒ beschuldiging, bezwarende feiten

7 overdrijving ⇒ karikatuur

8 charge ⇒ aanval, bestorming

9 (explosieve) lading 〈van wapen〉

10 〈informeel〉drug ⇒ 〈sport en spel〉 doping

♦voorbeelden:

1    charge affective • affectieve lading

      charge utile d'un véhicule • nuttig laadvermogen van een voertuig

      rompre charge • een vracht lossen

2    courant de charge • oplaadstroom

3    charges de l'état • staatsuitgaven en staatsschulden

      charge de travail • werkdruk

      charge foncière • grondbelasting

      charges sociales • sociale lasten

      avoir charge d'âmes • verantwoordelijk zijn voor het zielenheil van (enkele) personen

      avoir la charge de qn. • de verantwoordelijkheid voor iemand dragen

      être à charge à qn. • iemand tot last zijn

      être à la charge de qn. • van iemand afhankelijk zijn

      à la charge de la collectivité • ten laste van de gemeenschap

      avoir qn. à charge • voor iemand moeten zorgen

      les frais sont à sa charge • de kosten zijn voor zijn rekening

      prendre qn. en charge • de zorg voor iemand op zich nemen

4    prendre qc. en charge • zich met iets belasten

6    témoin à charge • getuige à charge

8    battre la charge • het sein tot de aanval geven

      revenir à la charge • hernieuwde pogingen ondernemen

¶    à charge de revanche • op voorwaarde van gelijke tegenprestatie

adj

1) belast, beladen

2) overladen, vol (met)

3) aangetekend [brief]

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.